Աշնանային մի հետաքրքիր օր Էր։ Քամուց արևածաղկի սերմը ընկավ գետին։ Տերևաթափ եղած ոսկեզօծ տերևները ծացկեցին նրան։ Հողմերն ու ցուրտը այլևս չէին սպառնում նրան։ Արևածաղկի սերմը այնքան քնքուշությամբ էր պատված դեղնած տերևներով, որ հանգիստ կարող էր քնել։ Անտառի շշուկների մեջ տարբեր թրչուներ փնտրում էին արևածաղկի սերմին որպեսզի ուտեին նրան։Անտառային խաշամը ծածկել էր արևածաղկի սերմը թրչուներից։ Անցավ աշնանային գուրգուրանքը, ձմեռային սաստիկ ցուրտը և եկավ հեքիաթային գարունը, որ տեղ ամեն ինչ նորովի վերածնվում էր և մեր արևածաղկի սերմը՛ պատված եղյամով նորովի վերածնվեց, դառնալով արևի մի գեղեցիկ մասնիկ;